Van gezout ei tot Halo Halo...

Eten, eten en nog meer eten... Jessie, één van de tour leiders van Smokey Tours, had het mij de eerste week al verteld, Filipino's houden van (zoet) eten en eten gerust 4 tot 8 keer per dag. Nou dat heb ik geweten. Gister heb ik samen met drie andere studenten de Market-tour gedaan. Tijdens deze tour bezochten de we lokale markt en dat hebben we geweten of gegeten? Na de eerste 50 meter was het al raak. De eerste lekkernij stond op ons te wachten, rijst bereidt in gesuikerd bananenblad en een soort van rijst cake gekookt in kokosmelk en palm suiker, lekker. Met plak vingers liepen we vervolgens verder naar een plek waar veel kruiden en "geluksbrengers" verkocht werden. Studie succes nodig? brand een kaarsje. Last van je menstruatie? Geen probleem, daar hebben ze wel een kruiden drankje voor. Wij hebben hier netjes voor bedankt en zijn verder gelopen naar een kerk die echt bizar druk was. Wat me op viel is dat mensen gewoon in en uit liepen, Maria beelden aanraakten, opgingen in het gezang, biechten of net als ik gewoon rond keken. Een gezellige mix dus.

Na dit kerk bezoek was het tijd voor het proeven van Mangosteen. Deze zoete vrucht kende ik al vanuit Bali en is absoluut mijn favoriet. Het zoute, paarse ei dat we daarna kregen was een stuk minder mijn ding. Het deed me denken aan over datum te zoute room kaas (terwijl ik dit schrijf, voel ik weer de structuur in mijn mond) en na één hapje heb ik het dan ook echt op gegeven, hoe kunnen mensen hier van genieten? Een kleine 100 meter verderop kon ik deze vieze smaak al weer weg spoelen met een heerlijke rambutan en een vrucht met spicy dip waarvan ik de naam even vergeten ben. Met het zweet ondertussen op ons hele lichaam, liepen we verder naar de islamitische wijk hier in Manila. De producten die daar verkocht werden zijn weer net anders en ik zag ook meteen de 1e moskee sinds ik in Manila ben. Jessie onze gids wist hier echt alles over te vertellen wat dit, op het oog niet echt boeiende stukje, toch interessant maakte! Van de islamitische wijk gingen we door naar de Chinese wijk waar we Hopia <3 (een soort moon-cakeje) hebben gegeten. Het leuke was dat we ook meteen weer in een totaal andere wereld waren terwijl we toch echt niet meer dan 500 meter bij de islamitische wijk vandaan waren. Na het bezoek aan een winkel waar ze Jade verkochten (men wat is dat spul duur) was het tijd voor DE Filipijnse specialiteit; Halo Halo. Nou inderdaad Halo Halo zeg wat een mix van zoet, zoeter zoetst. Groene & rode jelly met bruine boontjes, banaan, schaaf ijs, paars ijs, geel ijs, wit ijs kokos en melk. Helaas is melk al jaren iets wat ik niet drink dus zal dit nooit mijn favoriet worden maar het zag er absoluut fantastisch uit :D

Na deze markt/eet tour heeft Jessie ons voorzien van een briefje met een aantal zinnetjes in Tagalog. Met deze zinnetjes konden wij, al stuntelend, de Jeepney chauffeur precies uitleggen waar we naar toe wilde, ideaal maar wat een taal. Na nog wat rond gelopen te hebben in Manila bay was het tijd om naar huis te gaan, op de bank te hangen en uit te rusten.

Maar ik zou echt iedereen de tip willen geven, ga je naar een vreemd land of een nieuwe stad, doe een markt tour en maak kennis met de lokale specialiteiten. Het is leuk, goedkoop en je proeft een beetje van de cultuur en proeft dingen die je anders nooit geproefd zou hebben :D

Liefs,

Kirsten

p.s.
Aankomende week zal ik verhuizen van het huis van Juliette naar mijn gast gezin. Ik ben benieuwd naar mijn nieuwe omgeving.