Raar idee

Na bijna 4 maanden Manila heb ik nu bijna vakantie. De afgelopen vier maanden heb ik echt heel veel geleerd en aan heel veel verschillende projecten gewerkt. Het was onwijs gaaf om te werken aan het Smokey Tours vrijwilligersproject en vrijwilligers te plaatsen bij de verschillende partnerorganisaties. Ook vond ik het heerlijk binnen een andere cultuur te werken. Mijn Nederlandse, vrij directe, denkwijze heb ik af en toe aan de kant moeten zetten. En met veel geduld, doorzettingsvermogen en plezier kwamen de meeste dingen uiteindelijk wel weer op zijn pootjes terecht. Nu het jaarrapport van WEP bijna af is, is het lastig om niet door te blijven werken. Er zijn nog zoveel leuke dingen voor in 2015 om te doen. Zoveel plannen, ideeën en manieren om nog meer mensen te helpen en nog meer gave dingen te doen...Maar... nu eerst nog even bijkletsen met Sophie en dan vakantie.

Ik ga weg uit de stad waar het verkeer met de week drukker werd en ik elke dag meer ging houden van de Jeepneys. Waar het aantal daklozen me de ene keer verdrietig maakte maar waar ik de andere dag vooral bewondering had voor hun manier van leven. En weg uit de stad waar ik ondertussen mijn draai gevonden heb en lol heb met mijn collega's.

Terug naar mijn tweede thuis, naar mijn tweede familie, Coba Baca, mijn "stam kroeg" en mijn vertrouwde Lovina. De eerste uitnodigingen voor ceremonies, kerst, stap-avondjes (Ja Romke je hebt gelijk ik houd heel selectief wel van stappen ;-)) en leuke dingen zijn al binnen. 16 december vlieg ik die kant op, om 18 december "thuis" te komen en de nacht van 30 op 31 december weer terug te vliegen naar Manilla, heerlijk toch?

In Manilla zal ik dan nog t/m 12 januari helpen op mijn stage en de nieuwe stagiaire op weg helpen. 14 januari vlieg ik dan door naar Kalibo voor een Filipijns festival en de witte zandstranden van Boracay. Om dan 21 januari nog twee dagen te genieten in Kuala Lumpur en dan 23 januari na 6 maanden en 2 dagen weer naar Nederland te vliegen.

Nu klinkt het allemaal nog wat onwerkelijk, want het idee dat ik straks niet meer 5 dagen in de week in de Jeepney zit op weg naar Ali Mall, is raar. Maar het is toch echt zo en dat voelt dubbel. Natuurlijk kijk ik er ontzettend naar uit om mijn familie, vrienden en vriend straks weer te zien en mijn eigen kamer weer in te kunnen. Of een lekkere Nederlandse stamppot boerenkool (ja echt? Ik houd helemaal niet van gekookte aardappelen...) te kunnen eten. Maar het voelt ook raar, raar om dingen hier "achter te laten" en weer op zoek te gaan naar nieuwe avonturen; vrijwilligersuitdagingen, afstuderen en hopelijk snel een leuke baan.

Maar nu... eerst vakantie.

Tot snel iedereen!

Liefs,

Kirsten