Magandang umaga Nederland vanuit de Filipijnen

Magandang umaga oftewel Goedemorgen,

In mijn vorige blog schreef ik dat ik weer op visum jacht zou gaan... nou dat is gelukt! Helaas was het niet direct mogelijk om mijn visum voor 6 maanden te verlengen maar ik ben in ieder geval weer legal in het land t/m 19 oktober. Bij de volgende visum verlenging kan ik mijn visum sowieso voor 2 maanden verlengen wat weer een ritje naar het immigratie kantoor scheelt.

De afgelopen week helaas een paar dagen niet fit geweest. M'n lichaam had toch wat moeite met het lokale eten en op dat soort momenten lijkt Nederland het beste land in de wereld. En vraag je, je met vlagen af waarom je ook alweer dit soort dingen doet. Maar skypen met mn ouders en knetter gekke zusje in een schapen? oncie (sorry Britt) en met een maffe Fries maken dan toch weer veel goed en zodra die rommelende maag dan over is, kan er gelukkig weer fijn gewerkt worden want...

Met stage gaat het lekker over iets meer dan een maand zullen de vrijwilligers van de Smokey School Tour aankomen om hier een aantal weken aan een gaaf project te werken. Het idee is dat zij les modules gaan ontwikkelen die gebruikt kunnen worden tijdens/na de tour door de sloppenwijken. Daarnaast zullen ze vrijwilligerswerk doen bij één van de partner organisaties van World Activity Philippines. Dit vrijwilligerswerk is heel divers van werk in een kindertehuis tot het helpen van de lokale boeren bij het verbouwen van hun biologische groenten. Ik ben benieuwd hoe zij het hier gaan vinden en daarnaast lijkt het me ook gewoon super gezellig.

Voor dat zij komen staan we met WAP nog op een Job Fair. Afgelopen week had ik hiervoor een meeting met een marketing bureau uit Manila. Ontzettend leuk en ik kijk ook wel uit naar het event. Wel kreeg ik de tip om in ieder geval één Filipino mee te nemen want anders kon het zijn dat mensen te verlegen zijn om ons aan te spreken want tja ik ben en blijf blank en blond.

Dat blond haar apart is hier viel gister ook weer op. Drie schoolmeisjes bezochten de gallerie en na lang twijfelen spraken ze me aan om te vragen waar ik vandaan kwam, of ik zelf schilderde en een aantal andere standaard vragen. Uiteindelijk kwamen ze wel een beetje los en hebben ze me een woordenlijst Tagalog - Engels voor me gemaakt met woorden die ik echt moet kennen.... van Mahalkita (ik hou van je) tot la mesa (tafel). Ik moet bekennen dat ik zelfs na 6 weken nog geen volledige zin kan maken in het Tagalog. Ik weet de basis dingen als dankjewel, betalen en stop (omdat ik deze dagelijks gebruik in de Jeepneys) maar daar houd het dan ook wel bij op. Voorlopig houd ik het lekker bij Nederlands, Engels en Indonesisch. Na deze woordenlijst werden ze een beetje zenuwachtig want ze hadden een hele belangrijke vraag... Ik gaf aan dat ze alles konden vragen en ik dan wel zou zien of ik antwoord zou geven maar deze vraag had ik toch niet echt zien aankomen. Het meisje met het meeste lef vroeg of ze even aan mijn haar mochten voelen want het was zo'n mooie kleur. Enigzins verbaasd stemde ik in met hun vraag en heb ik geprobeerd uit te leggen dat blond haar in Nederland niet echt bijzonder is en dat wij Nederlanders juist graag in de zon zitten om bruin te worden. Ze keken me wat wazig aan en zeiden nog net niet dat wij maar een apart volkje zijn haha

Mijn vakantie plannen zijn nog steeds niet helemaal duidelijk. Ik heb voor mezelf een aantal opties namelijk;
1. Met kerst rondreizen op de Filipijnen samen met Romke (Het zou hiervoor alleen heel fijn zijn als de ticketprijzen ongeveer halveren)
2. Naar Bali toe om daar in ieder geval de kerst dagen door te brengen
Bij optie 2 zal ik dan half januari nog gaan rondreizen op de Filipijnen om ergens net voor Britt haar verjaardag terug te komen.
Bij optie 1 zal ik half januari naar Bali gaan om nog even een groot aantal souveniers te shoppen en iedereen een dikke knuffel te geven.
En optie 3: Het is en blijft Azië dus niets staat vast en alles kan nog veranderen. Flexibel zijn is het toverwoord...

Terug in Nederland zal ik op zoek gaan naar werk ik het Noorden. Dus mocht er iemand zijn die in de omgeving Leeuwarden, Groningen, Zwolle een leuke NGO weet waar ik aan de slag zou kunnen, dan hoor ik het graag!

Tot snel iedereen! Paalam (Goodbye) Liefs,

Kirsten


p.s.
Ik heb ook een stuk ingezonden naar de telegraaf over vrijwilligerswerk....Ik ben heel benieuwd of het geplaatst wordt. Als dit niet zo is, dan volgt dit stuk binnenkort hier of op mijn Wereldsupporter profiel.